Anneme Mektup Şiiri - Necip Fazıl Kısakürek'in Hasret Dolu Eseri

Necip Fazıl Kısakürek'in Anneme Mektup adlı şiiri, gurbet hayatının zorluklarını ve bir annenin özlemini derin bir hüzünle ele alır. Şair, uzaklarda geçirdiği her günü bir tür manevi çöküş olarak tasvir ederken, annesine olan sevgisini ve ona kavuşamamanın acısını ustalıkla dizelere döker. Şiirin her bir mısrasında, hasretin şair üzerindeki yıpratıcı etkisi açıkça hissedilir.

Aynı zamanda, ölüm ve zaman kavramları da şiirin merkezinde yer alır. Şair, yaklaşan sonunu hissederken, annesini bir kez daha görememenin vereceği üzüntüyü yoğun bir şekilde dile getirir. Bu, Necip Fazıl'ın insanî duygularını en saf haliyle ortaya koyduğu eserlerden biridir.


Anneme Mektup Şiiri

Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim

Necip Fazıl Kısakürek