Bahar Gelmiş: Ayı Kardeşin Neşeli İlkbahar Macerası

Ayı kardeş kış uykusundan uyandı. Gerindi ve inin kapısına koştu.
– “Oooo! Bahar gelmiş,” dedi.

Gerçekten de bahar gelmişti. Hava ılıktı, güneş az da olsa ısıtıyordu.
Ayı kardeş, güneşte ısındı. Çiçeklenmiş kırları ve ağaçları seyretti, kuşların cıvıltılarını dinledi.

Bu sırada, gurul gurul sesler duydu.
– “Hmmm, acıkmışım,” dedi.

Hemen armut ağacına koştu. Armut ağacı ona:
– “Daha yeni çiçek açtım. Yaz mevsimini beklemelisin,” dedi.

Ne yapsın? Bu kez, büyük bir ağaca gitti. Arılar, bu ağacın gövdesindeki çatlağa bal yaparlardı.
Ayıcık arılardan biraz bal istedi.
– “Olmaz,” dedi arılar. “Bal yapmaya daha yeni başladık. Hele bir yaz mevsimi geçsin, sonbaharda gel.”

Ayıcık, biraz çiçek ve yaprak yedi ama doymadı. Leyleklerden yardım istedi.
Leylekler:
– “Biz buraya yeni geldik. Nerde yiyecek bulabilirsin, bilmiyoruz,” dediler.

Ayıcık, açlıktan kıvrana kıvrana dere kıyısına indi.
Taşların üzerinde gezerken birden başı döndü ve dereye düşüverdi. Su çok soğuktu, hemen dışarı fırladı.

Ama gömleğinin içine bir şey girmişti. Baktı: Kocaman bir balık!
– “Yaşasın!” diye bağırdı.

Ayıcığın karnı doyunca, taşların üzerine yattı. Güneşte kurundu.
– “Bahar şimdi daha güzel!” dedi ve bildiği bir ilkbahar şarkısını mırıldanmaya başladı:

---

Kuş sesleri, ovalara yayılır
İnsan buna hayran olur, bayılır
Bal yapanlar çiçeklere konarlar
Kuzucuklar taze çimen ararlar
Yeşillenmiş ağaçlarda yapraklar
Amber gibi mis kokuyor topraklar.