İyilik Yap İyilik Bul Masalı: Dayanışma ve Yardımseverlik Dersi

Etrafı beyaz çitlerle çevrili, büyük bir çiftlik vardı. Atlar, kuzular, keçiler, inekler, ördek ve tavuklar… Herkes birbirine yardım eder, el birliği ile tüm zorlukların üstesinden gelirlerdi. Onların bu güzel arkadaşlığını duymayan kalmamıştı. Komşu çiftliklerden, onların bu hallerini görmeye gelirlerdi.

Bu çiftlikte her şey iyiydi hoştu ama düzeni bozan birisi vardı. O da, tembel tavuktu. Tembel tavuk, adı üstünde çok tembeldi. Neredeyse yerinden bile kımıldamazdı. Sadece tembellikle de kalmaz, birilerine yardım etmekten de nefret ederdi.

Mesela geçen gün, bayan ördek yumurtasının üzerine yatarken, nasıl olduysa yumurtanın biri yuvarlanıp tıngır mıngır tembel tavuğun kümesinin yanına kadar gelmişti.
Ördek hanım telaşlandı:
– Tavuk kardeş, yardımcı olur musun bana? Yumurtam tam senin yanında, onu alıp bana getirir misin? diye sordu.
Tavuk oralı bile olmamıştı:
– Aman niye yardım edecekmişim ki? Yorgunum ben, biraz dinlenmem lazım, diye cevap verdi ve uyumak için kümese tünedi.

Zavallı bayan ördek, diğer yumurtalarını bırakıp, yuvarlanan yumurtasını kendisi almak zorunda kalmıştı. Neredeyse diğer yumurtalar soğuyacaktı. Tabii tembel tavuğa çok kızdı. Diğer ördeklerle konuşurlarken:
– Ne olurdu sanki bana yardım etseydi? diye söylenmekten kendini alamadı.
Diğer ördekler hep birlikte onayladılar:
– Aaa. Evet evet. O her zaman öyle. Kimseye yardım etmez. Ne yapsak da düzeltsek bu kötü huyunu bilmem ki, diye konuştu bir diğeri. Ama kimse bir çözüm yolu bulamadı.

Günler böylece geçip gitti. Tavuğun hiç arkadaşı kalmadı. Artık kimse onunla konuşmuyor, yanına bile gitmiyorlardı. Çünkü tavuk kimseye yardım etmediği gibi, güzel şeyler söyleyip diğer arkadaşlarıyla sohbet de etmiyordu.

Bir gece, bütün kümes uykuya dalmıştı. Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Tam o sırada, eski elektrik prizinden çıkan bir kıvılcımla yangın başladı.
Kümesin kuru ot ve samanları, yangını hızla büyüttü. Önce çiftliği koruyan köpekler ve kazlar uyandı:
– Yangın var! Uyanın! Canınızı kurtarın! diye bağırdılar.

Tavuk, uykusu çok ağır olduğu için yangını anlamadan alevlerin arasında kaldı:
– İmdat! Ne olur bana da yardım edin! Kızarmış tavuk olmak istemiyorum! diye bağırdı.
Sesini keçi bey duydu. Bir hamlede kümese girdi ve tavuğu kaptığı gibi dışarı çıkardı.
Onlar çıkar çıkmaz kümes, büyük bir gürültüyle çöküp yerle bir oldu.

Tembel tavuk, hayvanların yardımlaşmasını hayretle izledi. Hiç yardım etmediği arkadaşları, onu bile yalnız bırakmamışlardı.
O günden sonra, tavuk o kadar yardımsever, güler yüzlü ve arkadaş canlısı bir hayvan oldu ki, herkes ona artık “yardımsever tavuk” diyordu.